Το σεμινάριο απευθύνεται σε πτυχιούχους φυσικοθεραπευτές, οστεοπαθητικούς, γιατρούς, βελονιστές. Το πιστοποιητικό στην τεχνική της Ξηράς Βελόνας (Cert. DN™) παρέχεται με την επιτυχή ολοκλήρωση (γραπτή και πρακτική εξέταση) και των δύο σεμιναρίων DN-1 & DN-2. Τα δύο σεμινάρια παρέχουν συνολικά 54 ώρες πρακτικής εκπαίδευσης στην τεχνική της ξηράς βελόνας.
Γίνεται εκπαίδευση με επιφανειακές και εν τω βάθει τεχνικές εφαρμογής της ξηράς βελόνας σε παθήσεις του προσωπικού κρανίου, της αυχενοθωρακικής περιοχής και των άνω άκρων χωρίς να περιορίζεται στο βελονισμό του μυϊκού ιστού και των σημείων πυροδότησης πόνου. Παρουσιάζονται τεχνικές περι-νευρικού βελονισμού καθώς και βελονισμός σε τένοντες, συνδέσμους, μυοτενόντιες ενώσεις, οστεοτενόντιες προσφύσεις αλλά και στα οστά (periosteal pecking). Ειδικότερα, δίνονται οδηγίες για τον περι-νευρικό και περι-αγγειακό βελονισμό με σκοπό τη βελτίωση της μικροκυκλοφορίας καθώς και την διάσπαση των ίνωσεων σε χρόνια νευρογενή σύνδρομα πόνου (π.χ. το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα). Η τεχνική της ξηράς βελόνας είναι κάτι παραπάνω από το βελονισμό των σημείων πυροδότησης πόνου.
Η παρουσίαση γίνεται στα πλαίσια της δυτικής ιατρικής προσέγγισης αναφορικά με τη μυοσκελετική διάγνωση και θεραπεία και όχι στο θεωρητικό πλαίσιο της παραδοσιακής κινέζικης ιατρικής, με σκοπό τη μεταβολή της ροής της ενέργειας Qi ή της ενέργειας που ρέει σε σχέση με τους παραδοσιακούς κινέζικους μεσημβρινούς. Συγκεκριμένα, διδάσκονται τεκμηριωμένες τεχνικές, προτεινόμενες θέσεις των “σημείων” και δοσολογίες για την χρήση της τεχνικής της ξηράς βελόνας για την θεραπεία συγκεκριμένων νευρομυοσκελετικών παθήσεων (όχι μόνο συγκεκριμένων μυών!), όπως: παθήσεις της ΑΜΣΣ, αυχενογενής πονοκέφαλος, κεφαλαλγία τάσης, πονοκεφάλους από ημικρανία, σύνδρομο Tietze, σύνδρομα των ζυγοαποφυσιακών αρθρώσεων, αυχενική ριζοπάθεια, σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, σύνδρομο πρόσκρουσης ώμου, επικονδυλίτιδα και τη δυσλειτουργία της κροταφογναθικής άρθρωσης. Επιπλέον, θα παρουσιαστούν τα πιο πρόσφατα ερευνητικά στοιχεία που υπογραμμίζουν τις μηχανικές, νευροφυσιολογικές, χημικές και ορμονικές επιδράσεις καθώς και το αίσθημα αναχαίτισης (κεντρική, τμηματική, περιφερική) του πόνου μετά τη χρήση της τεχνικής της ξηράς βελόνας.
Οι μελέτες απεικόνισης του εγκεφάλου έχουν δείξει ότι ο βελονισμός των “βασικών” περιφερικών σημείων (όχι σημείων πυροδότησης), τα οποία δεν αναφέρονται στην περιοχή συμπτωμάτων του ασθενούς, διεγείρει τις κατιούσες ανασταλτικές οδούς του πόνου ή τις φλοιώδεις περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στον έλεγχο του πόνου. Επιπλέον, μεγάλο μέρος της αρθρογραφίας της τεχνικής της “ξηράς βελόνας” χρησιμοποιεί τον όρο “βελονισμός” σαν τίτλο του και πολλές από αυτές τις μελέτες έχουν χρησιμοποιήσει τόσο τα παραδοσιακά σημεία βελονισμού όσο και τα μυοπεριτονιακά σημεία πυροδότησης πόνου στις θεραπευτικές τους αγωγές. Κατά τη διάρκεια αυτού του σεμιναρίου παρουσιάζεται μια θεμελιώδης γνώση της ονοματολογίας και της τοποθεσίας πολλών βασικών παραδοσιακών σημείων βελονισμού με σκοπό να βοηθήσει το θεραπευτή να καταλάβει και να ερμηνεύσει την υφιστάμενη βιβλιογραφία για τον βιοϊατρικό βελονισμό και την τεχνική της ξηράς βελόνας στα πλαίσια των νευρομυοσκελετικών παθήσεων. Ωστόσο, αυτό το σεμινάριο επικεντρώνεται στην τεχνική της ξηράς βελόνας και δεν περιλαμβάνει κανενός είδους πρακτικής εκπαίδευσης του παραδοσιακού κινέζικου βελονισμού ή της ιατρικής της Ανατολής.
Η πιο πρόσφατη αρθρογραφία υποστηρίζει το συνδυασμό τεχνικών HVLA και βελονισμού στην ΑΜΣΣ & ΘΜΣΣ για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του αυχενοθωρακικού πόνου και της δυσλειτουργίας (Dunning et al, 2012; Cross et al, 2011; Lau et al, 2011, Gross et al., 2010; Cleland et al, 2007). Έχει αποδειχθεί, ότι η εφαρμογή τους στον αυχένα μειώνει βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα την συχνότητα, την ένταση και τη διάρκεια συμπτωμάτων που σχετίζονται με τον αυχενογενή πονοκέφαλο (Jull et al, 2002; Haas et al, 2010);
Παρ’ όλα αυτά, στο πλαίσιο της αναδυόμενης βιβλιογραφίας, ο συνδυασμός των τεχνικών HVLA της ΣΣ με την τεχνική της ξηρής βελόνας είναι πολλά υποσχόμενος για τη δημιουργία «βέλτιστων πρακτικών» με στόχο την αντιμετώπιση ποικίλων μυοσκελετικών παθήσεων. Αυτή είναι η “οστεοπρακτική” προσέγγιση – ο συνδυασμός εφαρμογής HVLA τεχνικών της ΣΣ (SMT-1, SMT-2, SMT-3 & SMT-4) των άκρων (EMT-1) με την τεχνική της ξηράς βελόνας (DN-1 & DN-2) με στόχο την τεκμηριωμένη αντιμετώπιση νευρομυοσκελετικών παθήσεων.